Ik vind dat er tijdens de discussies zoals gisteren op t.v. niet echt inhoudelijk ingegaan wordt op de problemen met extremisten. Er wordt afschuw uitgesproken, ja, maar wat hebben we daaraan? Ook het praatje van Cohen gaf mij dezelfde gevoelens. Want iedereen is nu geschokt en de emoties laaien op, maar over 2 weken is alles vergeten.
Nee, de Moslims in Nederland zouden bijvoorbeeld moskeen waar bedenkelijke praktijken gaande zijn kunnen aangeven. Ouders kunnen hun kroost beter in de gaten houden. Jongeren kunnen plekken waar bepaalde extremistische dingen gaande zijn aangeven. Maar nee, ze doen niks, want ze beschermen hun moslim broeders als het erop aankomt. En doet de regering dan uiteindelijk wat, dan is het ineens discriminatie. Want waarom mogen vervelende Marokkaantjes wel uitbundig feestvieren als Amerika getroffen wordt door een ramp en mogen vervelende rechts extremisten niet ‘'islamiet, parasiet en eigen volk eerst’' schreeuwen.
Ik woon en werk in de stad met de meeste allochtonen en door de jaren heen heb ik gemerkt dat allochtonen elkaar puntje bij paaltje toch verdedigen, zelfs als het iets bedenkelijks betreft. Uiteindelijk staan ze zelden aan de kant van de Nederlanders (=autochtonen) De autochtoon gaat op een gegeven moment hetzelfde doen bij kritiek op hen, want je verdedigd de groep. En dat groepsgedoe is iets wat ontstaan is tijdens de groei van allochtonen. Vroeger had je punks en skins en koorballen, kleine groepjes en dat was dat. Nu heb je autochtonen en allochtonen. Tel daarbij de komst van de Islam met zijn, voor mijn gevoel, opdringerige aard en de kloof was er. Het ligt mede aan de Islam in een land waar volledige vrijheid gemeengoed was geworden, dat deze problemen zijn ontstaan. Ik zou zeggen: moslim, matig U, ga op in het geheel en blijf er niet zo nadrukkelijk buiten staan.