Het nummer “Vincent” van Don McLean, beter bekend als “Starry starry night” ging over Vincent van Gogh. Daarom heb ik op die melodie een herinneringsnummer over Theo geschreven. Hopelijk genoeg in zijn scherpe stijl.
Theo
Stoere stoere vent
Doop je pen in gal en bloed
Ongeremde overmoed
Met ogen van naïviteit en spijt
Vrijheid is jouw doel
Wie niet voor tolerantie pleit
Krijgt jouw onverdraagzaamheid
Met krenkende verwensing in zijn smoel
Had je zelf wel door
Wat je nou te zeggen had
Waarom jij zo weinig vrienden had
Hoe je niemand wou ontzien
Bij je herdenking stond een lange rij
Dat is voorgoed voorbij
Stoere stoere taal
Je pen beschoot elk heilig huis
Je schopte hard en in het kruis
En eiste van je slachtoffer fatsoen
Maar die kon er niets aan doen
Want de domheid die gelovig maakt
Is altijd star en lichtgeraakt
Dat wist je, maar daar maalde je niet om
Had je zelf wel door (…)
Je werd gehaat en aanbeden
Daar zat niets tussenin
En toen je bijna werd erkend
Oh jij stoere stoere vent
Werd jij getroffen door een oud gebruik
Het werd voorspeld, Theo
Een geitenneuker stak je
In je biggenvette buik
Stoere necrofiel
Rokende megalomaan
Ben je toch gestorven aan
Een kanker die je jaren hebt gevoed
Want hoe bitter werd het zoet
Principemoord als tijdverdrijf
We zagen met 06-05
Hoe jij verdiende aan de moord op Pim
Was dat nou wel slim
Jij dikbezwete smaadsoldaat
Je verloor in de Linnaeusstraat
Want Mohammed hief zijn zwaard
En de waarde waar je werk voor staat
Oh Theo
Bleek wederzijdse haat