Hieronder volgt een recensie van het pas verschenen boek van een onderwijzeres die jaren lang op een mohammedaanse basisschool heeft gewerkt.
Islamscholen: ‘Haram’
01.10.2005 11.09u - De Nederlandse onderwijzeres Fenny Brinkman gaf jarenlang les op een islamitische basisschool. Ze schreef over haar wedervaren een schokkend relaas in ‘Haram’ (Uitgeverij Balans). De islamschool, het leven zoals het is. In 1992 stapt juf Brinkman af bij de islamitische basisschool Al Saddieq in Amsterdam. Vol jeugdig en multicultureel idealisme. “Ik zag dat die kinderen niet veel kansen krijgen. Ze spreken de taal slecht; ik wilde iets doen aan hun ontwikkeling.â€Â
Fenny beschrijft hoe de regels in de school steeds strenger werden, vaak op het absurde af.
De juffen moesten van in het begin een hoofddoek dragen, maar Brinkman zag daar geen graten in. Een rok tot aan de enkels en een wijde bloes behoorden eveneens tot de verplichte garderobe. Maar de lijst van ‘verboden’ was nog langer. Lippenstift, oogschaduw, nagellak: verboden. Want ‘haram’: onrein en zondig. Kinderliedjes zingen met de leerlingen? Haram. Sinterklaas? Haram. Kerstmis? Haram. Nietsvermoedende kinderen die in alle onschuld een bloem hadden geknutseld, werd het werkje uit de handen gerukt. Een radicaal bestuurslid van de school vond dat de bloemsteeltjes en blaadjes teveel op een kruis leken…
Brinkman schrijft dat de ‘moslimheren’ in fanatisme vaak nog overtroffen werden door bekeerde Nederlandse vrouwen die stuk voor stuk met moslimmannen waren getrouwd. “Net als gestopte rokersâ€Â, merkt Brinkman op. Die vrouwen kwamen in niqaab naar school, met alleen maar een gaas voor de ogen en gaven vrijwillig godsdienstles.
Intussen gaat het van kwaad naar erger. Meisjes, zelfs de allerkleinsten, moeten turnen en zwemmen in “grote tentjurkenâ€Â. Klein probleem: eens in het water, wordt die speciaal ontworpen kledij loodzwaar. De kinderen zakken hulpeloos naar de bodem van het zwembad.
Dan toch maar een badpak, omdat het niet anders kan. Maar voor Brinkman is de maat pas echt vol als een collega die in de geschiedenisles de holocaust ter sprake brengt, de dag erop belaagd wordt door woedende ouders en berispt door het schoolbestuur.
Brinkman houdt het voor bekeken. Journaliste Liesbeth Wytzes (Elsevier): “Integratie met behoud van eigen identiteit, dat was jarenlang de toverformule in Nederland (en helaas ook bij ons). Brinkman zelf is ver gegaan in het aanpassen: je kunt je afvragen of zij haar eigen identiteit niet teveel heeft opgegeven, al was het maar om die bespottelijke kledingvoorschriften.†Ook Brinkman zelf zegt nu dat ze “heel naïef†is geweest.
“De schoolleiding wordt gedreven door antiwesterse sentimenten. Op deze school wordt niet gestreefd naar integratie, maar naar segregatie.â€Â
De met hooggestemde multiculturele idealen bevlogen juf werd geconfronteerd met de bittere realiteit en hield er haast een trauma aan over. Al blijft ze volhouden dat de bewuste school “niet representatief†is voor alle islamitische basisscholen. Dat willen we best aannemen. Maar dat neemt niet weg dat de As Siddieq-school onlangs nog in het nieuws kwam omdat “polderterrorist†Samir Azouz er zijn eerste stapjes zette op het pad van Allah. Volgens de onderwijsinspectie leren kinderen als Samir er dat moslims geen vriendschap mogen sluiten met niet-moslims en dat Kerstmis een “feest van de vijand†is…