Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
lian
De geschiedenis van Israël en Palestina
31 oktober 2006 - Al jaren ruzie
Dit zijn beelden die regelmatig terugkeren. Palestijnen die stenen gooien naar Israëlische tanks Trefwoorden: Israël, Israel, Joden, Palestijnen, Palestina, PLO, Verenigde Naties, Yasser Arafat
Je ziet het bijna elke week op het journaal. De gevechten, bomaanslagen en aanvallen in Israël en de Palestijnse gebieden. Het lijkt wel of er geen oplossing is. Joden en Palestijnen maken ruzie over wie de baas is.
Even leek er weer een beetje hoop gekomen. De nieuwe Palestijnse president Abbas en de premier van Israël, Sharon, praatten weer met elkaar. Dat deden de Israëliërs en Palestijnen al jaren niet meer.
Toch is ondanks beloftes van beide kanten, de laatste tijd het geweld wéér toegenomen. De Israëliers zijn zelfs bezig een grote muur en hekken om de Palestijnse Gebieden te bouwen. Lees in dit dossier alles over de geschiedenis van Israël en Palestina!
Filistijnen en Israëlieten- Palestijnen en joden
Palestijnen en Joden woonden duizenden jaren geleden al in Israël. De Palestijnen zeggen dat ze afstammen van de Filistijnen. De Joden stammen af van de Israëlieten. De Palestijnen en Joden hebben allebei heilige plaatsen in Israël. Drieduizend jaar geleden werden de Filistijnen in een oorlog door de Joden verslagen. Duizend jaar later vielen de Romeinen het land binnen en werd een groot aantal Joden weggejaagd. Zij zwierven uit over de hele wereld. De Filistijnen werden met rust gelaten en bleven gewoon in Palestina zitten.
Palestijnen
De Palestijnen zeggen dus altijd al in Palestina te hebben gewoond. Maar ze waren daar niet de baas. Na de Eerste Wereldoorlog (die eindigt in 1918) werden de Engelsen de baas in Palestina. Zij beloofden zowel aan Israël, als aan de Palestijnen, dat ze een eigen land zouden krijgen…in Palestina! Maar aan die belofte hebben ze zich nooit gehouden. In 1947 gaf Engeland Palestina tenslotte aan de Verenigde Naties. Die kregen er toen de leiding.
Joden
Joden hadden het intussen vaak moeilijk in andere landen. Ze werden met de nek aangekeken. Het dieptepunt kwam in de Tweede Wereldoorlog. De Duitse bezetters vonden de joden een minderwaardig volk. Zij hebben 6 miljoen joden vermoord. Na de oorlog wilden veel joden graag veilig bij elkaar wonen in één land. Ze verhuisden naar Palestina. Daar hadden hun voorouders tenslotte gewoond.
Verenigde Naties
En dan krijgen de joden en de Palestijnen problemen. De Palestijnen vinden het niet leuk dat er zoveel nieuwe mensen in Palestina komen wonen en er steeds meer macht krijgen. De Verenigde Naties stellen voor om het land in tweeën te verdelen. Ze willen de joden iets meer dan de helft van het land geven, en de Palestijnen iets minder. De Palestijnen vinden het een slecht voorstel. Ze werken er niet aan mee.
Oorlog
De joden willen graag een eigen land en roepen een jaar later, op 14 mei 1948, zelf de staat Israël uit. Er breekt oorlog uit. Aan de ene kant vecht Israël, oftewel de joden. Aan de andere kant Palestijnen en Arabische landen. Israël wint de oorlog. Israël krijgt het grootste deel van Palestina in handen. De andere stukken zijn veroverd door Egypte (de Gaza-strook) en Jordanië (de Westelijke Jordaanoever). De meeste Palestijnen wonen in die gebieden. De naam Palestina verdwijnt uit de atlas.
Bezette gebieden
Een paar jaar later breekt er opnieuw oorlog uit. Israël verovert nu ook de Gaza-strook en de Westelijke Jordaanoever. Sinds die tijd worden dat de ´bezette gebieden´ genoemd. In die bezette gebieden wonen veel Palestijnen. De joden willen de gebieden niet meer teruggeven. Ze bouwen er zelf dorpen. Je hoort op televisie vaak praten over de ‘joodse nederzettingen’. Dan worden die dorpen bedoeld.
PLO
De Palestijnen in de bezette gebieden voelen zich onderdrukt. Ze willen zelf de baas zijn in de bezette gebieden. Ze richten een eigen organisatie op, de PLO. Yasser Arafat wordt de baas van de PLO. Sommige mensen van de PLO willen een eigen land krijgen door te praten met Israël. Andere PLO-ers willen met geweld een eigen land krijgen. Ze laten bommen ontploffen en vermoorden mensen. Ook onschuldige burgers en kinderen gaan daarbij dood.
Hard
Israël slaat hard terug. Ze vallen dorpen aan waar ze denken dat PLO-strijders zitten. Daarbij gaan veel onschuldige mensen dood. Mensen worden zonder bewijs opgepakt. Ariel Sharon, die nu de minister-president is van Israël, wordt ervan verdacht dat hij de leiding geeft aan moordpartijen onder Palestijnen.
Tempelberg
Het is een paar jaar redelijk rustig. Maar dan gaat het weer helemaal mis. In oktober 2000 gaat Ariel Sharon naar de Tempelberg. Dat is een heilige plaats voor de Palestijnen. Palestijnen worden daar boos over. Ze gooien met stenen. De Israëlische politie schiet een paar Palestijnen dood. Er volgen grote demonstraties. Aan allebei de kanten vallen daarbij doden. En zo wordt het van kwaad tot erger. De één doet iets naars, de ander neemt wraak. De afgelopen jaren zijn zo honderden mensen gedood. Israëliërs en Palestijnen. Volwassenen en kinderen.
Muur
Israël denkt de problemen op te kunnen lossen door een muur te gaan bouwen om een deel van de bezette gebieden heen. Die muur moet ervoor zorgen dat er geen Palestijnse terroristen in Israëlische gebieden kunnen komen. Heel veel landen vinden het een slecht idee van Israël dat ze een muur gaan bouwen. De Palestijnen en Israëliërs moeten vreedzaam samenleven en met elkaar praten om tot een oplossing te komen. Een muur tussen twee bevolkingsgroepen inzetten is geen oplossing vinden deze mensen! Ook loopt de muur dwars door de Palestijnse Gebieden en zorgt ervoor dat sommige buren en familie van elkaar gescheiden worden.
Routekaart voor de Vrede
In 2003 komt er een beetje hoop aan de horizon. De Israëlische en de Palestijnse leiders zeggen dat ze het plan ‘de routekaart voor de vrede’ willen gaan uitvoeren. Dat plan moet zorgen voor vrede in Israël. Het plan is verzonnen door Amerika, Europa, Rusland en de Verenigde Naties. Volgens het plan stoppen de Israëliërs en Palestijnen allebei met vechten. De Palestijnen zullen een eigen land krijgen. Een goede oplossing, zou je denken.
Mis
Maar het gaat alweer mis. Een paar Palestijnse groepen zijn het niet eens met de routekaart. Ze vinden dat het plan niet goed is voor de Palestijnen. Ze blijven aanslagen plegen. De Israëlische regering blijft terugslaan. Echt rustig wordt het niet en de vrede is ver weg.
In de joodse nederzettingen leven vaak heel gelovige mensen (Bron: www.bus-wad.sihe.ac.uk) Joodse dorpen
De leider van Israël, Sharon, heeft nu een nieuw plan. Hij wil alle 21 joodse dorpen in de Gazastrook gaan slopen en vier joodse dorpen op de Westelijke Jordaanoever. De kolonisten die vrijwillig meewerken krijgen een boel geld. Het plan is met veel moeite goedgekeurd door het Israelische parlement.
Reacties
Veel kolonisten willen alleen helemaal niet weg. Ze zijn boos op Sharon en vinden hem een verrader. Het zijn vooral zeer godsdienstige joden die in de nederzettingen wonen. Ze vinden dat God het land waarop ze wonen aan hun heeft gegeven. Dat Sharon het nu weg wil geven maakt ze woedend.
Terrorisme
Ook veel politici zijn tegen het plan. Ze zijn bang dat als Israël zich helemaal terugtrekt het Palestijnse terrorisme veel erger zal worden. Dat het plan van Sharon door de het parlement is gekomen, vinden deze politici helemaal niet leuk. In augustus 2005 werden de nederzettingen in de Gazastrook en de vier op de Westelijke Jordaanover ontruimd. Veel kolonisten waren boos en teleurgesteld in Sharon, maar tot veel geweld kwam de ontruiming niet.
Sharon wilde niet dat Arafat in Jeruzalem begaven werd Bang
Veel Palestijnen zijn niet helemaal gerust op de plannen van Sharon. Ze zijn bang dat Sharon maar een paar gebieden terug geeft en dan zal zeggen dat de Palestijnen over de rest niet meer moeten zeuren. Er zijn namelijk nog veel meer joodse nederzettingen in de Palestijnse gebieden. Het plan van Sharon ging over 8000 kolonisten, maar in de Westelijke Jordaanoever zijn wel 200.000 kolonisten! De Palestijnen zijn bang dat die nooit meer weggaan en er steeds minder overblijft van hun land.
Nu Mahmoud Abbas de Palestijnse leider is, wordt er weer gepraat tussen Israël en Palestina (Bron: http://en.wikipedia.org) Nieuwe hoop
Yasser Arafat overlijdt in november 2004. De mensen in de wereld reageren verdeeld. De één vond Arafat een slecht man, een terrorist! Vooral de Amerikanen en Israeliers vonden dit. Anderen vonden Arafat een vrijheidsstrijder die deed wat nodig was voor zijn Palestijnse volk.
Arafat wordt opgevolgd door Mahmoud Abbas. Hij is de nieuwe baas van de Palestijnen. De Israelische leider Sharon wilde niet met Arafat, maar wel met Abbas praten. Ook de Amerikanen vinden dat er weer gepraat moet worden nu Abbas de baas is. Die gesprekken leken goed te gaan. Abbas en Sharon beloofden elkaar niet meer aan te vallen en een tijd lang bleef het redelijk rustig. Toch is het sinds Abbas de leider is, niet geheel probleemloos gegaan. Nog steeds vinden er Palestijnse aanslagen plaats, en nog steeds slaat het Israelische leger dan keihard terug.
Toch hopen veel mensen hopen dat het nu eindelijk eens goed komt, maar zijn wel bang voor de toekomst. Het is al zo vaak misgegaan tussen de Israëliërs en Palestijnen. ‘Dus het zal nu ook wel weer misgaan’, denken deze mensen.
Andere mensen zijn blij en zien nieuwe mogelijkheden! Want er is weer een beetje hoop op vrede! En dat is iets dat er de afgelopen jaren al helemaal niet meer was.
:D:+