In heel de islamitische wereld is eerwraak een vanzelfsprekend onderdeel van de sociale ordening. In Pakistan worden meisjes vaak zelfs vermoord of met zwavelzuur overgoten als ze een huwelijksaanzoek afwijzen. Mannen vermoorden soms hun echtgenote omdat zij op straat met een andere man heeft gepraat. Geen seks, geen flirt, gewoon een gesprek. In Pakistan gebeurt dat heel vaak door een vrouw met benzine te overgieten en levend te verbranden. Zelfs in het relatief westerse Turkije zijn zogenaamde ‘eremoorden’ de gewoonste zaak van de wereld. Als een man zijn echtgenote van ontrouw verdenkt, dan wordt van hem verwacht dat hij zijn rivaal vermoordt. Dat wordt maatschappelijk goedgekeurd en aangemoedigd, en de rechtbanken beschouwen het als een verzachtende omstandigheid, vaak zelfs als een verschoningsgrond.
Ook in andere islamitische landen moet er bloed vloeien om de ‘eer’ te wreken. Ouders vermoorden soms hun dochters en broers vermoorden hun zusters omdat ze hen verdenken van een seksuele relatie voor het huwelijk. De Algerijnse-Berberse schrijfster en zangeres Djura geeft daarvan een groot aantal voorbeelden in haar boek ‘Een sluier van Stilte’. Ze werd trouwens zelfs bijna door haar broer vermoord omdat zij samenwoonde met een Fransman. Zowel zijzelf als haar vriend liepen zware verwondingen op, maar ze bleven allebei in leven. En haar verschrikkelijke ervaring is absoluut niet uniek.
Enige jaren geleden werd een Turks meisje in Frankrijk door haar ouders en haar broers vermoord omdat zij met een Franse jongen had geflirt. Ze hadden geen seksuele betrekkingen gehad, hun ergste wandaad was een hartstochtelijke kus. Maar daar stond de doodstraf op. Een reportageploeg van een Frans tv-station trok ook naar het Turkse dorp waarvan die familie afkomstig was, en daar vroegen ze de inwoners naar hun reactie op dat drama. Het meest typerende antwoord kwam van een oudere huisvader die met heilige verontwaardiging zei: “Als het mijn kind was geweest, zou ik haar ook vermoord hebben.”
In de Verenigde Staten vermoordde een Palestijn zijn dochter omdat ze naar zijn normen een te losbandig leven leidde: hij stak het meisje herhaaldelijk met een mes terwijl haar moeder haar armen vasthield(!). De moordenaar had banden met een terroristische groepering, en hij stond onder permanente surveillance. De details over deze moord werden dan ook door de microfoons van het FBI geregistreerd. Maar in de meeste gevallen worden zo'n eremoorden gewoon geseponeerd als ongelukken, zelfmoorden of onopgeloste misdaden…
Ook in Nederland worden in het migrantenmilieu steeds meer eremoorden gepleegd. Minister van Integratie Rita Verdonck noemde het aantal gevallen van eerwraak ‘zorgwekkend’. Zij kondigde maatregelen aan om het probleem aan te pakken. Daarvoor wordt 200.000 euro uitgetrokken. Dat is ook hard nodig. In enkele maanden tijd, tussen oktober 2004 en maart 2005 werden in Nederland elf eremoorden gepleegd. In nog eens zesentwintig gevallen werd geweld gebruikt om de ‘eer’ van de familie te wreken, in ongeveer dertig gevallen werden mensen bedreigd. Alle waarnemers zijn het erover eens dat deze cijfers slechts het topje van de ijsberg zijn. De meeste gevallen worden nooit gerapporteerd. In 43% van de geregistreerde gevallen ging het om Turkse families. Er kwamen ook gevallen van eerwraak voor in Kosovaarse, Iraakse en Marokkaanse families. Buiten het islamitische milieu werden ook enkele gevallen gesignaleerd waarbij Colombianen en Antillianen betrokken waren. De politie vermoedt dat ze tot nu toe door preventief ingrijpen jaarlijks een vijftiental eremoorden heeft kunnen voorkomen.