Ik begrijp wat je bedoelt.
Dat stukje waarin je zegt dat zo'n jongen zich omarmt voelt…
Dat heeft eigenlijks niet eens iets met geloof te maken, maar meer het zich erg eenzaam voelen en graag ergens bij willen horen. Dat gebeurt net zo goed met niet-moslims..(denk aan Jehova's getuigen, scientology chearch e.d.)
Wat ik dus zo eng vind is dat er waarschijnlijk een heleboel zijn zoals Mohammed B. Ik kan me heel goed voorstellen dat het irritant is om als groep altijd negatief in het nieuws te komen. En dat je dan zelfs wel eens denkt dat je jezelf dan ook maar zo moet gedragen. Ze denken het toch al van je….
Mijn vader is ex-Joegoslaaf, ben dus zelf een halfbloed, maar volgens de Nederlandse wet ook allochtoon. Nu ben ik hier geboren, spreek alleen maar Nederlands en heb een uiterlijk waaraan je niet kunt zien dat ik half-Joegoslavisch ben, dus voor mij is het makkelijk… Maar wanneer mensen horen dat mijn vader van Joegoslavische afkomst is dan schrikken ze ook vaak. Het is net als marokkanen een groep die meestal alleen maar zeer negatief in beeld komt.
Mijn vader is geweldig, hij woont al ruim 30 jaar in Nederland (is hier gekomen voor mijn Nederlandse moeder) en heeft al jarenlang zijn eigen bedrijf.
Mijn ouders hebben toendertijd besloten om in Nederland te gaan wonen, en daar hun kinderen op te voeden. Mijn vader heeft zich toen volledig aangepast aan de Nederlandse normen en waarden, heeft in no-time Nederlands leren spreken en heeft altijd voor zijn gezin gezorgt. Eén van de dingen die hij heel belangrijk vond was dat wij als zijn kinderen zonder problemen zouden aarden in Nederland. Dit is immers het land waar wij zijn geboren en zouden opgroeien. Hij heeft toen dan ook besloten om ons niet 2-talig op te voeden, maar ons alleen Nederlandstalig onderwijs te laten volgen. Hij heeft ons altijd van alles over ‘zijn land’ verteld en wij zijn ook ieder half jaar op vakantie gegaan naar het voormalig Joegoslavië, we zijn gek op het land en onze familie daar. Maar we hebben ons nooit ‘minder’ of ‘anders’ gevoelt omdat wij gewoon opgevoed zijn naar Nederlandse maatstaven. Wij zijn dus zoals ze dat nu zo mooi noemen ‘volledig geïntegreerd’. Voor ons als kinderen was dat niet meer dan logisch, maar ook mijn vader vindt het niet meer dan logisch dat hij als gast in dit land, het land niet slechter maar beter wil maken. En zeker geen overlast wil veroorzaken.
Ik denk dat het daar bij veel andere allochtonen mis gaat. Je kunt volgens mij niet tussen 2 culturen leven zonder daar problemen mee te krijgen. Wat in de ene cultuur geweldig wordt gevonden, wordt in de andere niet geaccepteerd…
Dus dan kan ik me voorstellen dat je je dan verscheurt voelt, dat je niet meer weet waar je bij hoort, bij mag horen, of bij wilt horen….
Mijn vader heeft zijn afkomst absoluut niet verloochent, ondanks dat hij heeft besloten om zich aan te passen in Nederland. Hij heeft er juist enorm veel mee gedaan. Hij heeft zich tijdens de balkanoorlog gigantisch ingezet voor de Bosnische vluchtelingen, hij sprak de taal, dus was onmisbaar voor de autoriteiten in onze stad. Hij was in die tijd dag en nacht in touw, en heeft enorm veel mensen geholpen. Zowel persoonlijk als bijvoorbeeld met transporten naar Bosnië. Hij heeft zoveel vooroordelen weggenomen bij andere mensen, door te laten zien dat je als allochtoon een aanwinst kan zijn voor Nederland. Zo kan het dus ook!
Maar mensen die hem niet kennen, en horen dat mijn vader een Joegoslaaf is, die schrikken toch vaak. Ze gaan er vaak vanuit dat omdat hij Joegoslaaf is, “dat hij dan wel gevaarlijk zal zijn”…. Ik lach erom, want een grotere lieverd dan mijn vader bestaat niet, maar toch… Ik kan me hierdoor best voorstellen dat sommigen zich wél aangsproken voelen door dit soort vooroordelen…
Maar….. Ik blijf erbij dat ik me absoluut niet kan voorstellen dat iemand om wat voor reden dan ook een ander van het leven kan beroven, en zich daardoor ook nog superieur kan voelen.
Dit doet mij te veel denken aan de zienswijze van Hitler… En we weten allemaal wat daar van gekomen is.